Frits en Freddy moet wel een van de films met de meest turbulente ontstaansgeschiedenis zijn. Nadat de film zijn overheidssubsidies, geen onbelangrijke factor in deze kleine filmindustrie, misliep besloot schrijver en producent Marc Punt het deel dat tekort was zelf bij te schieten. Resultaat: nu moet de film 350.000 kijkers halen om nog maar uit de kosten te geraken. Een bijna onmogelijk opdracht, want slechts vier Vlaamse films (Loft, De Helaasheid der Dingen, Dossier K. en Zot van A.) hebben die magische kaap de afgelopen jaren weten te overschrijden. Maar Marc Punt en Guy Goossens (de regisseur) hadden zoveel vertrouwen in dit project dat ze toch de sprong in het diepe waagden.
Frits (Peter Van den Begin) en Freddy (Tom van Dyck) Frateur komen aan de kost als huis-aan-huisbijbelverkopers, maar ook in de bijbelbusiness heeft de crisis toegeslagen. Wanneer ze aanbellen bij Carlo Mus (Wim Opbrouck), een door de geheime politie geschaduwde witteboordencrimineel, worden ze spottend weggestuurd. Dat nemen de broers Frateur niet. Met geweld dringen ze binnen in villa. Ze molesteren de gangster en eisen geld maar wanneer het alarm afgaat, slaan ze op de vlucht. Het kost Mus weinig moeite om de Frateurs weer op te sporen. Samen met twee bodyguards brengt hij hen een bezoek en maakt krachtdadig duidelijk dat ze bij hem echt wel aan het verkeerde adres waren. Frits en Freddy voelen zich vernederd en zinnen op wraak. Ze breken 's nachts bij Mus in en kidnappen zijn vrouw Gina (Tania Kloek). Het ontbreekt hen echter zoals meestal aan een goed doordacht plan. Of beter nog: aan gelijk welk plan.
Wie nog nooit van Frits en Freddy gehoord heeft, moet de laatste weken ongetwijfeld onder een steen geleefd hebben. De film is oververtegenwoordigd in de media. In elk praatprogramma mocht Marc Punt zijn gal wel eens komen spuien over de werking van het Vlaams Audiovisueel Fonds en Tom Van Dyck mocht dan weer komen vertellen hoe briljant het scenario wel niet was. Ok, ik weet ook wel dat dit allemaal verkoopspraat is, maar als die woorden uit de mond komen van de man die Van Vlees en Bloed geschreven heeft begin je dit toch wel te geloven. Maar meteen nadat met de eerste noten van Clement Peerens’ Nen onnozelaar komt nooit alleen de eindgeneriek ingeluid werd overviel me toch een gevoel van: “Was dit het maar.”
Ik wil niet zeggen dat Frits en Freddy een slechte film is, verre van. De film is grappig (“dat is genen tak, dat is ne wortel!”) en vertelt een leuk verhaal, maar aan dat verhaal schort het wat. Marc Punt mag dan een producer met ballen aan zijn lijf zijn, op het vlak van langspeelfilms schrijven zal hij nog wat boterhammen met choco moeten eten. Het eerste deel van de film zit goed in elkaar, maar tegen het einde wordt het scenario een te groot rommeltje en wordt de film iets te snel afgewerkt.
Daartegenover staan dan weer de schitterende acteerprestaties van Tom van Dyck en Peter Van den Begin. De film werd op hun lijf geschreven en dat is eraan te merken, het spelplezier druipt van het scherm af. Ook de bijrollen worden fantastisch ingevuld door ondermeer Tania Kloek, Wim Opbrouck, Frank Aendenboom, Tom Dewispelaere, Jan Van Looveren en Lucas Van den Eynde. Vreemde eend in de bijt is echter een zwartharige (de roddelpers wist weer wat te schrijven) Erika Van Tielen die in deze film haar acteerdebuut maakt als de rugzaktoeriste Kim. Volgens Marc Punt en Guy Goossens was zij de geknipte persoon voor die rol en liet ze duizend andere kandidates achter zich. Aan haar acteerprestaties is het echter niet te zien, ze verbleekt gewoon naast alle andere acteurs. Volgens mij werd ze gewoon gekozen om zo meer volk naar de zaal te lokken. Geef toe, wie was er de hotste Vlaamse ‘celebrity’ (zo’n lelijk woord) toen ze voor die rol gecast werd? I rest my case…
Hoe dan ook, Frits en Freddy is een onderhoudende film die voor 90 minuten dikke fun zorgt. Ga kijken en zorg er mee voor dat de makers aan hun 350.000 kijkers geraken! Het is eens een ander goed doel als Music For Life. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten