Een paar dagen eerder dan verwacht heeft Jan Verheyen zijn nieuwste film Zot Van A., een remake van de Nederlandse kaskraker Alles is Liefde, op de mensheid losgelaten. Zat ik erop te wachten? Een klein beetje. Was het wat ik ervan verwachtte? Niet echt…
Tom Reynders (Jappe Claes), die al een kwarteeuw Sinterklaas gestalte geeft, sterft aan een hartstilstand vlak voor de stoomboot de haven van Antwerpen in zal varen. Jan (Michel Van Dousselaere), een toevallige passant die niets gemeen heeft met de Sint, krijgt per toeval een mijter op het hoofd gezet. De komst van de nieuwe Sint schudt ook andere levens door elkaar, zoals dat van productieassistente Annette (Joke Devynck), die de televisieopnames rondom de Sinterklaasviering in goede banen moet leiden. En dan is er Anna (Veerle Baetens), de dochter van Tom Reynders. Zij heeft haar man Bruno (Koen de Graeve) het huis uit gezet na een slippertje. Bruno heeft spijt en wil haar dan ook terug. Maar op de begrafenis van haar vader valt Anna als een blok voor een Don Juan (Matteo Simoni) van achttien. Begrafenisondernemer Fred (Mathijs Schepers) staat op het punt te trouwen met Alain (Jan van Looveren). Hij vindt Alains trouwdrang echter benauwend en vlucht dan ook in zijn werk en hobby's. Alains jongere zus, Astrid (Lotte Heijtenis), heeft dan weer last van bindingsangst. Dan loopt ze Paul Boulat (Kevin Janssens), toptennisser en meest begeerlijke vrijgezel van het land, tegen het lijf…
Zot van A. is een feelgood-film en pretendeert ook niet meer te zijn. Dat is goed, maar toch. Deze film verschilt op een paar kleine details na bitter weinig van zijn Nederlandse voorganger. Het grootste deel van de film zitten we gewoon naar een (schaamteloze) kopie te kijken. Goed, een remake moet wel eens kunnen, maar dan verwacht ik wel dat er iets extra aan het geheel wordt toegevoegd. Dit is hier duidelijk niet het geval. De vele woordspellingen met “Zwarte Piet” worden na een tijdje wel afgezaagd en het onnodig opvoeren van verschillende bekende Vlamingen kon mij ook niet echt bekoren. Het toppunt van deze BV-parade was toch wel de (onbedoeld?) hilarische gastrol van Jacky Lafon.
Let op, niet alles aan deze film is negatief. Zo staat de hoofdcast degelijk te acteren en is de soundtrack van Steve Willaert een genot voor het oor. Maar Zot van A. blijft een gemiste kans om een deftige (eerste) Vlaamse romantische komedie te maken. In december is het echter de beurt aan Hilde Van Mieghem met haar film Smoorverliefd. Misschien doet zij het beter, maar als we de eerste kritieken mogen geloven zullen we nog wat langer moeten wachten op een goede Vlaamse romantische komedie.
Zot Van A. is vanaf 20 oktober in de bioscopen te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten