Het is al bijna tien jaar geleden dat de eerste Harry Potter-film in de zalen kwam. Ik herinner het me nog goed hoe ik als klein jongetje in een bioscoopzetel plaatsnam om me te laten betoveren door die wondere wereld van hekserij en hocus-pocus. In de afgelopen tien jaar is de reeks een deel gaan uitmaken van het collectief filmgeheugen en nu mogen we ons eindelijk verlekkeren op het sluitstuk. Althans een deel ervan. De beslissing van de makers om het boek in twee delen te verfilmen lijkt op het eerste zich een goedkope marketingtruc om meer geld in het laatje te brengen (wat ongetwijfeld ook wel zal zijn), maar het blijkt toch wel een verstandige keuze te zijn. Maar daar later meer over...
Heel Groot-Brittanië wordt in haar greep gehouden door Heer Voldemort (Ralph Fiennes), die maar één doel voor ogen heeft: het opsporen en doden van Harry Potter (Daniel Radclife). Terwijl het hele land in oorlog verkeert, houden Harry en zijn twee beste vrienden Ron (Rupert Grint) en Hermelien (Emma Watson) zich schuil in de verste uithoeken van de Dreuzelwereld. Daar gaan ze op een levensgevaarlijke zoektocht naar de overgebleven Gruzielementen, de voorwerpen die Voldemorts onsterfelijkheid garanderen.
Het lijkt wel alsof de reeks meegroeit met zijn kijkers. De onschuldige eerste kinderfilm was perfect op maat voor de jongste kijkertjes. Maar geleidelijk aan werd de reeks duisterder en minder geschikt voor kleine kindjes, vooral dan vanaf de intrede van regisseur David Yates. De man is met dit deel al aan zijn derde Potter-film toe en hij mag echt wel een zegen voor de reeks genoemd worden. Hij weet steeds de juiste sfeer te creëren: duister, retespannend en met een vleugje humor. Zo heb je bijvoorbeeld de scène op het Ministerie van Toverkunst die je op het puntje van je stoel doet zitten. Ook de verandering van locatie is uiterst positief. Waar de vorige films wat in het zelfde ritme vervielen, heeft deze film een totaal andere dynamiek en dit komt de reeks zeker ten goede.
Omdat de film in twee gesplitst werd, kunnen de makers nu ook meer tijd besteden aan de vele gebeurtenissen. Waar veel scènes in de vorige film snel afgehandeld werden (er viel natuurlijk veel te vertellen), kunnen in deze film alle scènes mooi uitgewerkt worden. Echter, soms nemen de makers net iets te lang hun tijd. Zo dreigt het middenstuk, waarin Harry en zijn vrienden de Dreuzelwereld rondtrekken, wat weg te zakken in iets te lange scènes. Desalniettemin een dikke pluim voor de drie hoofdacteurs die zich toch staande weten te houden en de film perfect kunnen dragen. Graag had ikzelf nog wat meer gezien van Severus Snape (Alan Rickman is toch wel de echte ster van de reeks), maar dat zal in de tweede film wel ruimschoots goedgemaakt worden me dunkt. Toch ook nog even een speciale vermelding voor de fantastische soundtrack van Alexandre Desplat en een prachtige animatiescène (opgezet als een chinees schimmenspel) waarin het verhaal van de drie broers en hun ontmoeting met de dood verteld wordt.
Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1 loopt nu in de zalen. Deel 2 is vanaf 13 juli 2011 in de zalen te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten